Przed remontem...

Tak nasza "rzeźba" wyglądała przed remontem.
Nie wszystkie plany i pomysły udało się zrealizować. Musieliśmy zrezygnować z dachówki ceramicznej na rzecz lżejszej i bezpieczniejszej dla "staruszka" blachodachówki, a także otynkować dom z zewnątrz, bo elewacja była w kiepskim stanie i wizja "łatania" jej, w kontekście innych remontowych przygód, mocno nas przeraziła.  

Nie udało się również odzyskać pomalowanych białą olejną farbą desek sufitowych. Belki, rzecz jasna, po oszlifowaniu, pozostały na swoim miejscu. W sprawie rozmaitych sposobów oszlifowania i ponownego ułożenia poprzecznych desek prowadziliśmy długie dyskusje z pewnym majstrem, zwanym przez nas Chimerycznym Stolarzem Artystą. Potem był jeszcze dłuższy okres, kiedy to w ogóle nie mieliśmy sufitu i marzyliśmy już tylko o tym, żeby w jakiejkolwiek formie wreszcie powstał. Wyszło całkiem fajnie, choć nie jest to niestety wierne odtworzenie stanu sprzed wojny. Udało się jednak zachować drzwi, które osobiście opaliliśmy i oszlifowaliśmy. Jeden z naszych Majstrów skomentował to w tych słowach: "Za żadne pieniądze nie nająłbym się do takiej roboty!". Zostawiliśmy też wszystkie święte obrazki, a było ich w chałupce sporo. W tej chwili stopniowo przywracamy je domowi, również te, które leżały ukryte na strychu (zazwyczaj grekokatolickie). Ze względów technicznych zrezygnowaliśmy tez z kolorowych ścian.
Tak więc jest teraz w warmińskiej chałupce "dokładnie tak jak przedtem", czyli zupełnie inaczej ;)